Zonnen zonder bescherming

Ontdek het verhaal van Catherine, 73 jaar, die opgroeide in een tijd waarin zonnebaden synoniem stond voor schoonheid.

Hallo,

Mijn naam is Catherine, een Franse vrouw van bijna 73 jaar. Zoals velen van mijn generatie hield ik ervan om zonder bescherming in de zon te liggen. In de jaren 60, 70 en 80 beschouwden we bruinen als hét symbool van schoonheid.

Op mijn veertigste merkte ik de eerste bruine vlekken op mijn gezicht. Toen ik terugkwam van een maand vakantie in het zuiden, wees mijn zus me erop dat ik mijn huid beschadigde. Het zette me aan het denken, en ik besefte dat ze gelijk had. Vanaf dat moment zocht ik liever de schaduw op onder een parasol.

Nu ik met pensioen ben en in de tropen woon, zwem ik veel en doe ik aan aquagym. Om mijn huid goed te beschermen, gebruik ik geen zonnebrandcrème vanwege mijn respect voor de zee. In plaats daarvan draag ik al enkele jaren surfpakken met lange mouwen en een grote hoed om mijn gezicht te beschermen.
Deze outfits zijn elegant, flatteren mijn figuur en voelen comfortabel aan.

In mijn omgeving zie ik veel mensen van mijn generatie met huidkanker op hun gezicht, hoofd of uitgedroogde en verbrande decolletés. Ik heb het geluk dat ik geen huidkanker heb gekregen, hoewel de zonnevlekken zich hebben uitgebreid. Toch geniet ik nu zorgeloos van de zon en de zee, op een eenvoudige en milieuvriendelijke manier.

Ik zie ook steeds vaker beschermende zwemkleding, niet alleen voor jonge kinderen maar ook voor volwassenen, naast de klassieke bikini’s.

Mijn verhaal is misschien niet uniek, maar ik denk dat het een goed voorbeeld is van hoe ons gedrag ten opzichte van de zon in de loop der jaren is veranderd.

Catherine